در راه خدا جز تو مرا راه‌بـری نیست            بی‌شمس جمال تو فروغ سحری نیست

گر ذره‌ای از مهر تو در سینۀ ما هست            از محـکـمه عـدل الـهی حـذری نیست

در عرش ملائک شب میلاد تو گـفـتند            مـثـل پـر قـنـداقـۀ او شـاه پـری نیـست

ذرّات جـهـان آیـۀ تـطـهــیـر شــنـیـدنـد            ذرّات جهان را ز ازل گوش کری نیست

در شکل بشر آمده‌ای روی زمین لیک            در حد تو و عترت پاکت بشری نیست

بر گرد تو جز مادرت ای شمع فروزان            از گـردش پـروانۀ عاشـق اثری نیست

بـا آدم از آئـیـن وفــا گـفــتـی و دیــدی            از خوی وفاداری سگ هم خبری نیست

جـز لعـل لب و زلف رها و خـم ابـرو            بر نیزۀ شعری که سرودند سری نیست

تــرویـج شـعـائـر بـه مُـد روز در آمـد            دیگر ز کمالات سرودن هـنری نیست

میـخانۀ مسـتانِ غـم عـشق شلوغ است            در کوچۀ نیکو صفتان رهگذری نیست

سـر می‌شکـنـند از غـم بـابـای یتـیـمان            از آه یتـیـمان به دل کس شرری نیست

بر عکس شنو روضۀ مادر که در این عصر            منکر زند آتش در دین را عمَری نیست

از کـردۀ خـود باز پـشـیـمان شده کوفه            اینـبار بیا کوفه علی خیره سری نیست

گـرگان گـرسـنه همه در جـلـد شـبانـند            در گـلۀ این مدعـیان شـیر نـری نیست

در نیـمه شعـبان همگی مست سروریم            افـسوس کـسی منتـطر منتَـظَری نیست

تا دامن صحـرا نـشـود مـأمن مجـنـون            از محشر رخـسارۀ لـیلی ثـمری نیست

تـا از کـمـرش بـشـکــنـد آئـیـن ریـا را            غیر از فـرج منجیِ عـالم تـبری نیست

بس کن (حسن) این شیوه منفی نگری را            تاریک شد افکار تو نور بصری نیست

بر هر که غـلط کرده تشر می‌زنی اما            انگار که اعمال خودت را تشری نیست